Het huilen staat Marian Muis nog nader dan het lachen. ,,Dat weeshuis was ons eerste echt grote project op het eiland. In 1995 werd de eerste unit voor de jongens opgeleverd. Bij elkaar gespaard door onder meer activiteiten op markten waar we zelf gemaakte poppenkleertjes verkochten..’’ ,,Piet van der Bruggen van Van der Bruggen makelaardij belde toen ons op om te vragen wat een tweede unit voor de meisjes moest kosten. Die kregen we van hem,’’ vult Gerrit Muis zijn echtgenote aan.

In 2005 was het weeshuis op een paar later aangebouwde studiezalen na helemaal af. ,,Er leefden zo’n zestig weeskinderen in een voor Sri Lanka supermoderne omgeving met een staf die als vaders en moeders voor hun kroost zorgden,’’ aldus Gerrit Muis.

Gerrit Muis was begin 2008 voor het laatst in het in het Tijgergebied gelegen weeshuis. ,,Daarna was het te gevaarlijk en later verboden voor buitenlanders. Nu nog steeds trouwens.’’

De weeskinderen en hun begeleiders zijn tijdens de oorlog in juli 2008 de jungle in gevlucht. Muis: ,,De kinderen waren daar niet veilig meer. In de bossen hebben ze in bunkers geleefd. Er zijn maanden geweest dat zij geen daglicht hebben gezien. Vreselijk gewoon. Eind april vorig jaar zijn de kinderen in zogenoemde interneringskampen terechtgekomen. In oktober zijn ze weer vrijgelaten.’’

Terug naar het weeshuis was niet mogelijk. Muis: ,,Wij wisten dat het weeshuis niet ongeschonden uit de oorlog was gekomen, waardoor de kinderen tijdelijk moesten worden opgevangen door een priester en een zuster in het dorpje Manar vlak bij Mulankavil. Maar we hadden geen idee van de ernst van de situatie. Tot wij deze week van onze contactpersoon, father Paul uit Jaffna, de hoogste baas van de provincie, een uitgebreid bericht kregen. Met ook foto’s van het ontzielde weeshuis.’’ Marian Muis: ,,De daken zijn weg, de deuren, de ramen, alle meubels en voorzieningen. Alleen een paar muren en de vloeren liggen er nog. Ik ben even heel boos geworden toen ik de foto’s zag.’’ Gerrit Muis: ,,Het kost een kleine veertigduizend euro om het weeshuis weer op te bouwen. Dat geld hebben we niet. We hebben alleen geld om onze diverse lopende projecten draaiende te houden. We kunnen bijvoorbeeld niet zo maar een medisch centrum in Palayootho een jaar op slot doen om het weeshuis op te bouwen. Aan het einde van het jaar kijken wat we hebben overgehouden, duurt te lang. De kinderen in leeftijd variërend van vijf tot achttien jaar, die al alleen op de wereld staan, willen graag zo snel mogelijk naar de plek waar ze zich wel thuis voelen.’’

Voor een speciale hulpactie voor de wederopbouw van het weeshuis in Mulankavil kunnen de mensen een bijdrage storten op het bankrekeningnummer 3217.60921 t.n.v Stichting Projecthulp Sri Lanka onder vermelding van weeshuis.

Tekst en Foto’s ©Jan Volwerk

Bijschriften:

Gerrit Muis kijkt naar de foto’s van het verwoeste weeshuis op Sri Lanka.

Gerrit Muis toont één van de laatste foto’s van de weeskinderen in gelukkigere tijden.